بررسی اثر پالس جهت پذیری بر روی رکوردهای حوزه نزدیک کشور ایران با استفاده از روش شبیه سازی کاتوره ای گسل محدود

تاکنون روش های مختلفی توسط محققان برای شبیه سازی جنبش نیرومند زمین استفاده شده است. لرزشهای فرکانس بالای زمین که برای بیشتر سازه ها از نقطه نظر مهندسی اهمیت فراوان دارند، به خاطر پیچیدگی فرآیند شکست و ساختار میدان انتشار به سختی شبیه سازی می شوند. یکی از روش های شبیه سازی لرزش های فرکانس بالا که در سالیان اخیر مورد استفاده قرار گرفته است، روش شبیه سازی احتمالی می باشد. این روش اولین بار توسط بور با در نظر گرفتن چشمه نقطه ای ارائه گردید و پس از آن برسنو و اتکینسون روش شبیه سازی احتمالی زلزله را بر اساس گسل محدود معرفی کردند که از آن جا که روش گسل محدود هندسه شکست و اثر جهت پذیری را درنظر می گیرد، نتایج مناسب تری را نسبت به روش بور ارائه می دهد. یکی از پارامترهای مهم در روش شبیه سازی کاتوره ای زلزله، پارامتر افت تنش است که سطح طیف شتاب را در فرکانسهای بالا کنترل می کند و از عدم قطعیت زیادی برخوردار می باشد. از آن جا که تا به حال این پارامتر به طور اختصاصی برای زلزله های ایران مگر چند زلزله خاص از جمله زلزله طبس و بم مورد بررسی قرار نگرفته است، در این مطالعه سعی شده است تا این پارامتر برای چند زلزله مهم ایران مورد ارزیابی قرار گیرد. به خصوص نتایج چنین مطالعه ای می تواند برای شبیه سازی زلزله در مناطقی که ما هیچ اطلاعاتی راجع به حدود پارامتر افت تنش نداریم، سودمند باشد. پس از شبیه سازی زلزله ها و محاسبه ی پارامتر افت تنش، به منظور بررسی اثر پالس جهت پذیری به بررسی پارامترهای تأثیرگذار روی رکودهای حوزه نزدیک پرداخته شده است. در فواصل نزدیک گسل با توجه به اینکه تعداد رکوردهای واقعی اندک است، و زلزله های حوزه نزدیک نیز دارای ویژگی های متفاوتی نسبت به زلزله های حوزه دور می باشند، استفاده از روش های شبیه سازی رکورد می تواند مفید باشد. در مجموع بیشتر این ویژگی ها در اثر پدیده جهت پذیری پیشرونده در زلزله های حوزه نزدیک می باشد. در این رساله همچنین از روش مدلسازی احتمالی گسل محدود برای شبیه سازی زلزله شهر تبریز که در گذشته زلزله های بسیار مخرب تاریخی داشته، استفاده شده است و برای دوره بازگشت 475 سال پارامترهای مربوط به حوزه نزدیک برای آن بررسی شده است.